Dziewiętnaście bajek i ani jedna więcej

Porozumiewanie się z dziećmi za pośrednictwem opowiadania, ułatwia wzajemne stosunki, a ich uśmiechnięte i skupione buzie dowodzą, jak bardzo fantazja obecna jest jeszcze w sercu ludzkim. My, dorośli, przeżywamy z nimi na nowo nasze dawne zauroczenia, nasze marzenia, odnajdujemy «dziecko», które jest w nas. Dzięki fantazji można wpływać natychmiast na dziecięce wzruszenia, wywołując w ten sposób postawę ukierunkowaną na działanie, nie uciekając się do ciągłych wymówek czy kar. Posługiwanie się bajką w szkole czy w rodzinie ma działanie wychowawcze, gdyż sugestywne słowo w swych odmianach tonalnych, przykuwa uwagę i wywołuje pragnienie zmiany. Słuchanie staje się potem cichym dialogiem ze sobą samym, rodząc zdolności asymilacji, przetworzenia, które przekształcają się w wolny wybór postaw.